مقام ها می گویند که ایالات متحده ی امریکا به شرکتی مستقر در سویس ۵ میلیارد دالر پرداخته است تا برای نیروهایش در افغانستان غذا تأمین کند، اما به دلیل سلسله قرارداد های بدون مناقصه، این شرکت (خدمات غذایی عالی یا سوپریم فود سرویس) از مالیه دهندگان امریکایی ۷۵۷ میلیون دالر بیش تر اخذ کرده است.
ایالات متحده بیش از ۱۰۰ ملیارد دالر را برای بازسازی افغانستان اختصاص داده است که نه تنها بازسازی و انکشاف این کشور را در بر دارد، بلکه آموزش و مسلح ساختن نیروهای امنیتی افغانستان نیز شامل آن می شود و مشاجره روی پرداخت های هنگفت صرف به همین شرکت، نمونه ای است که نشان می دهد در جریان ۱۲ سال گذشته امریکا چگونه تقلا کرده است چگونگی پول های مصرف شده را توضیح دهد. پس چه کسانی از جنگ پول دار می شوند؟
بررسی ای که توسط (Foxnews.com) انجام شده، نشان می دهد که چندین شرکت با سوابق مشکوک شان قادر تلاش کرد ه اند تا در این کیک سهم قابل توجهی داشته باشند. با وجودی که (سوپریم فود سرویس) به عنوان یک شرکت خارجی فوق العاده نفع برده است، اما چندین شرکت امریکایی با وجود تأخیرها، اتهام های بازسازی های کم کیفیت و اختلاف های درازمدت در مورد قرار دادها در جریان ده سال گذشته، نیز شبیه پادشاهان شده اند.
این در حالی است که (DynCorp International)،(KBR) و (Fluor Corporation) در سال های اخیر، بزرگ ترین ولی نعمت های قرار دادها در افغانستان بوده اند، گرچند (Flour Corporation) به اندازه ی دو شرکت دیگر با شکایت ها روبه رو نشده است.
منتقدان می گویند که قرار داد های بدون مناقصه - که بدون رقابت، به شرکت در معاملات بزرگ موقف انحصاری می دهد - و عدم نظارت بر قرارداد ها بعد از اعطای آن ها، نه تنها به مصرف مبالغ اضافی کمک کرده است، بلکه در ضایعات، تقلب و سو استفاده ها نیز نقش داشته است.
نیل گوردون، یک محقق در یک پروژه ی نظارت بر اعمال حکومت در واشنگتن گفت: (این محصول جانبی رشد انفجاری در قرارداد بستن حکومت فدرال در یک دهه ی گذشته یا بیش تر از آن بوده است). وی در ادامه افزود: (قرارداد بستن به ویژه بعد از حمله ی یازدهم سپتامبر، با سرعت باور نکردنی ای رشد کرده است. حملات تروریستی واقعا بر آن تأثیر گذاشته اند، به ویژه در امنیت ملی و متأسفانه نظارت دولت از این قرارداد ها با آن هم گام نبوده است. به این دلیل است که اکنون ما شاهد مشکلاتی چون تقلب، ضایعات و سایر سو استفاده ها هستیم).
مرکز اتحاد همگانی، سرازیر شدن میلیاردها دالر برای بازسازی افغانستان را (ثروت های باد آورده) برای پیمان کاران می خواند. قانون گذاران با مراجعه به گزارش های بی شماری که به مفقودالاثر بودن و اختلاس میلیاردها دالر پول امریکا اشاره دارند، آن را ناکامی و شرم برای یک سیستم ورشکسته می خوانند.
کمیته ی نظارت مجلس و کمیته اصلاحات دولت، در ماه آپریل در مورد پرونده ی (Supreme Foodservice) که قرار بود غذا و آب نیروها را تأمین کند و قرار گزارش ها، قرارداد ابتدایی آن در سال ۲۰۰۵، ۷۲۵میلیارد دالر ارزش داشت، جلسه ی استماعیه دایر کردند. اداره ی لوجیستیک وزارت دفاع این شرکت را به اخذ ۷۵۷ میلیون دالر اضافی متهم می کند، البته این شرکت بعدا برخی از پول ها را از طریق کاهش پرداخت ها جبران کرد. اما قانون گذاران شکایت دارند که این اداره که مسئول نظارت بر قراردادها است، به این شرکت اجازه داده است تا قبل از رسیدگی به اتهام های مبنی بر اخذ پول اضافی توسط این شرکت، در قراردادهای بدون مناقصه دست داشته باشد.
در وسط این اختلافات، حکومت ایالات متحده ی امریکا در سال ۲۰۱۲ قرارداد جدیدی به ارزش ۸ میلیارد دالر را به (Anham )FZCO که در دبی مستقر است، اعطا کرد. اما با این وجود، قرار گزارش ها، وزارت دفاع امریکا با این شرکت سویسی قراردادی به ارزش ۱٫۵ میلیارد دالر بست، تا کارش را در جریان مرحله ی گذار ادامه دهد.
این شرکت سویسی به نوبت خود ادعا می کند که هنوز یک میلیارد دالر دیگر نیز بده کار است. میکایل شوستر، مدیر عامل (Supreme Foodservice) گواهی داد: (با وجود فعالیت در دورافتاده ترین و خطرناک ترین مناطق جهان، ما پیوسته عمل کرد فوق العاده داشته ایم، حتا بیش از نیازمندی های قراردادی).
از (DynCorp International)، (KBR) و (Fluor Corporation) به عنوان سه شرکت امریکایی در برنامه ی تقویت لوجیستیک داخلی نام برده شده بود، قرارداد چتری که از طریق آن تمام وجوه نظامی ایالات متحده ی امریکا برای بازسازی افغانستان ( به استثنای آموزش نیروهای امنیتی افغانستان) جریان می یابد.
نظر به اعلان قرار داد در سال ۲۰۰۹، هریک از این سه قرار داد ارزش حد اکثر ۵ میلیارد دالر در سال داشت. هرچند از آن زمان تا کنون (KBR) قراردادی را در افغانستان تحت این قرارداد دریافت نکرده است، قرار گزارش ها، دلیل آن نظارت شطرنجی و عمل کرد آن در قراردادهای قبلی (برنامه ی تقویت لوجیستیک داخلی) بوده است.
در عین حال، DynCorp International و Fluor Corporation همین اکنون قراردادهای چندین میلیارد دالری را در داخل و خارج از (برنامه ی تقویت لوجیستیک داخلی) در زمینه هایی چون آموزش نیروهای امنیتی افغانستان و ارائه ی خدمات غذایی به نیروها در اختیار دارند.
جان سوپکو، سربازرس ویژه برای بازسازی افغانستان (سیگار) سال ها در جست وجوی این بوده است که پول های مالیه دهندگان امریکایی به کدام جهت می روند؛ آیا پروژه ها کاملا تعقیب می شوند و پیمان کاران و اشخاص انفرادی چگونه تلاش می کنند زمینه ی فریب را مهیا کنند.
نظر به برآوردهای (کمیسیون قرارداد زمان جنگ کنگره) که اکنون از بین رفته، دریافته است، نتایج زیاد خوب نیستند. این کمیسیون خاطر نشان ساخته است که در سال ۲۰۱۱ در نتیجه ی (ضایعات و تقلب) ۳۱ میلیارد دالر در افغانستان و عراق ناپدید شده است.
نتیجه، یک کابوس ایمنی بود، بخشی از ساختمان ترق و ترق کرد ه و در گودال فرورفته است. نظر به گفته های سربازرس ویژه برای بازسازی افغانستان (سیگار)، DynCorp International مسئولیت این مشکلات و تعمیر لازم را برعهده نگرفته است. اما شرکت پول را دریافت کرد و قرارداد بسته شد.
در ضمن، سربازرس ویژه برای بازسازی افغانستان، سنجش کرد که DynCorp برای مصارف غذا صرف در یکی از پایگاه ها بین سال های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ از حکومت ایالات متحده ی امریکا حدود یک میلیون پول اضافی دریافت کرده است. بعد از گزارش تند ارتش در سال ۲۰۱۰ که با استناد به وجوه حساب نشده، دریافت پول اضافی و مفقود بودن موجودی اسلحه به نشر رسیده بود و از عدم نظارت بر برنامه های تحت نظارت وزارت خارجه حکایت داشت، آموزش دراز مدت نیروهای امنیتی توسط این شرکت تحت سوال قرار گرفت.
در حالی که این گزارش مستقیما DynCorp International را مورد انتقاد قرار نداده بود، پراتاب چاترجی، یک محقق در گروه تحقیقی CorpWatch در آن زمان خاطر نشان ساخت که DynCorp از اولین روزهای جنگ پولیس افغانستان را آموزش می داد.
در واقع بعد از انتقال مأموریت آموزش پولیس از وزارت خارجه به پنتاگون، DynCorp برنده ی قرار داد دیگری از ارتش نیز شد. چاترجی در ادامه نوشته بود: (اگر توانایی های نیروهای امنیتی افغانستان را معیار قرار دهیم، قرار داد به موفقیت های چشم گیری دست نیافته است).
DynCorp به تلاش هایش برای دست یافتن به قرار دادهای آموزش نیروهای ارتش ملی و پولیس که میلیون ها دالر ارزش دارد، ادامه داده است. اشلی بروک، سخن گوی DynCorp در یک تماس کوتاه گفت که شرکت به خاطر غذا (مطابق به طرح پیش نهادی) از دولت پول دریافت کرده است. وی هم چنین اتهام ها در مورد پادگان کندز را نیز مورد بحث قرار داد و گفت که گزارش ها در این مورد بر شرایطی استوار است که این قرارداد قبلا به افغان ها سپرده شده بود، افغان هایی که مسئول نگه داری از این تأسیسات بودند. وی با ارسال ایمیلی نوشته است: (شرکت در شرایط نا معمول و مشکل، هرچه که ممکن بود را انجام داد، به شمول انجام کارهای بدون هزینه به دولت).
در ضمن KBR به اخذ قرارداد پروژه ها از حکومت ایالات متحده ی امریکا در عراق و سایر کشورها ادامه داده است. مارک لاویز، سخن گوی این شرکت گفت که بررسی های ارتش از کار این شرکت نظر به گزارش سربازرس ویژه برای بازسازی افغانستان (سیگار) به این شرکت رتبه ی بهتری داده است. وی گفت: (من فکر می کنم که بعد از یک دهه هنوز بین ارتش در میدان نبرد و ناظران ملکی اندکی گسست وجود دارد. اگر شما از مردم در عراق در مورد کیفیت کار ما می پرسیدید، من باور دارم که جز دید درخشان نسبت به کار ما، به چیز دیگری بر نمی خوردید).
شفاخانه ها و مکتب های غیربهداشتی
بخش بزرگ بازرسی های اخیر سربازرس ویژه برای بازسازی افغانستان به پیمان کاران بین المللی ارتباط دارد. داستان ها عموما شبیه هم اند. میلیون ها دالر مالیه دهندگان امریکایی به ساخت و سازهای کم کیفیت، ناتمام، غیر بهداشتی و نا مصئون اختصاص یافته اند.
سوابق دهشت ناک و نظارت اندک اند. اگر توانایی نگه داری و پول کافی برای ترمیم بسیاری از پروژه ها وجود نداشته باشد، احتمالا تعداد زیادی از آن ها از بین خواهند رفت. نظر به گزارش سربازرس ویژه برای بازسازی افغانستان در سال ۲۰۱۲، این پروژه ها شامل چهار مقر پولیس سرحدی اند که عیب های جدی ای ساختمانی و تسهیلاتی دارند و بعد از چهار سال هنوز بی استفاده باقی مانده اند.
گروه مهندسان ارتش ایالات متحده ی امریکا در سال ۲۰۰۸ قراردادی به ارزش ۱۹ میلیون دالر را به شرکت ساختمانی (Road and Roof Construction Company) اهدا کرد و نظر به گزارش ها، عدم کنترول کیفیت، قصور در ساخت چهار پایگاه در پی داشته است. گفته می شود که یکی از این پایگاه ها (غیر قابل اسکان) است. به علاوه، به شرکت ساختمانی شفیع حکیمی، ۶۰۰ هزار دالر پرداخت شده بود تا یک شفاخانه ی ۲۰ بستر را در ولایت پروان اعمار کند. سیگار می گوید، وقتی کار اعمار این شفاخانه به اتمام رسید، بسیاری از تسهیلات این شفاخانه برای سلامتی بیماران مضر بود، به ویژه برای کودکان تازه تولدی که با آب های کثیف شسته می شدند.
مشابه به این، یک مرکز آموزش و پرورش در ولایت بلخ که دارای چندین ساختمان است و اعمار آن توسط اداره ی توسعه ی بین المللی ایالات متحده راه اندازی شده است، بعد از پنج سال هنوز ناتکمیل است و از مشکلات ایمینی و صحی به ستوه آمده است.
نظر به بازرسی سیگار، قرارداد اعمار چند مرکز در سه شهر مختلف به ارزش ۲٫۹ میلیارد دالر به شرکت عراقی (Mercury Development) اعطا شده بود. مشکلات بی شمار در کار این شرکت دیده می شد و سرانجام پروژه از این شرکت گرفته شد. پیمان کاران افغانستانی کار شان را تمام کردند، اما نواقص ساختمانی زیادی در کار آن ها وجود دارند.
با وجود آن، در بلخ برخی از کلاس ها دایر می شوند، امری که باعث شد سیگار در گزارشش بنویسد: (اداره ی توسعه ی بین المللی ایالات متحده ی امریکا به قدر کافی اطمینان ندارد که این ساختمان ها بعد از مدت زمانی سقوط نخواهند کرد).
مالیه دهندگان آشغال چندین میلیون دالری خریدند
در سال ۲۰۰۹ ارتش ایالات متحده ی امریکا به شرکت (International Home Finance & Development, LCC) ۵٫۴ میلیون دالر داد تا دو کوره ی زباله سوز بزرگ در یکی از مراکز در افغانستان اعمار کرده و آن را اداره کند. اما نظر به گزارشی که دو ماه قبل به نشر رسید، به دلیل نواقص موجود در ساختمان و نا کارآیی و عمل کرد ضعیف پیمان کاران، ماشین ها هنوز بدون استفاده باقی مانده اند.
بعد از مسدود شدن اردوگاه شرنه در سال گذشته ی میلادی به دلیل خروج قریب الوقوع نیروهای امریکایی، هیچ کسی نمی داند که سرنوشت این کوره های زباله سوز چه خواهد شد. یک مقام در گزارشی که اخیرا نشر شده، گفته است: (آن ها همین اکنون توسط افغان ها و احتمالا به خاطر پرزه های آن پارچه پارچه شده اند).
اما در این جا چیزی بیش از پول مالیه دهندگان در معرض خطر قرار دارد. قرار بود این کوره های زباله سوز جاگزین گودال هایی باشد که برای سوزاندن زباله ها در هوای باز استفاده می شوند، چیزی که عامل مشکلات صحی مضمن بسیاری از نیروهای بازگشته به امریکا پنداشته می شود.
سیگار در گزارشش گفته است که به دلیل این که این ماشین ها مورد استفاده قرار نگرفتند، (کارمندان اردوگاه پیوسته در معرض انتشارات خطرناک قرار داشتند و می توانستیم از ۵٫۴ میلیون دالر مالیه دهندگان استفاده ی بهتر کنیم). وقتی از رفعت لودین، رییس و مدیر عامل این شرکت خواسته شد در این مورد اظهار نظر کند، وی ادعا کرد که در این تأخیر شرکت او مقصر نیست. آقای لودین در بیانیه اش گفت: (در زمان واگذاری، تمام کوره های زباله سوز خوب کار می کردند و موضوع دیگری وجود نداشت. چیزی که بعد از ترک ما از آنجا اتفاق افتاده است، خارج از کنترول ما ست).
منبع فاکس نیوز/شفقنا
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/1473
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
